Geen bergen voor ons

26-4-2011
Vanaf een balkonnetje in Kasese, met uitzicht op de Rwenzori Mountains, typen we het laatste stuk van dit verhaal. Het verhaaltje is verschrikkelijk lang geworden dus we zullen proberen om het in etappes te posten, een beetje afhankelijk van onze toegang tot het internet. We hebben net een paar pennen naar beneden gegooid waarmee we een paar negerkindjes ontzettend blij hebben gemaakt, wat zijn we toch een weldoeners.
Het moeras waaraan Tinka John en zijn familie (van 11 kinderen!) wonen is niet door de regering aangemerkt als nationaal park maar wordt door de community/het dorp gepreserveerd. Er worden lokale mensen opgeleid tot gidsen die rondleidingen geven aan toeristen, het is allemaal erg kleinschalig maar leuk opgezet, en de inkomsten die er gegenereerd worden komen bij de community terecht.
De homestay was simpel, maar prima. We hadden een eigen schone kamer (met rat) en we hebben samen met de familie buiten onder de sterren gegeten op het plaatsje voor het huis. Het gros van de kinderen was thuis omdat het vakantie was nu en er hing een gezellige sfeer.
We zijn de volgende dag, na een ontbijt van bruinig brood, vroeg het moeras gaan bekijken. Onze gids was weer een super vogelspotter en leek elk van de 220 vogels die er in het moeras voorkwam al van grote afstand te herkennen. Wij waren vooral blij dat we de great blue turaco en de dubble toothed barbet (Merijns grote favoriet) goed hebben kunnen zien. Naast de vogels kwamen we ook weer genoeg aapjes tegen. Onze gids heeft ons bovendien voorzien van achtergrond informatie over de lokale gewassen en community initiatieven die we tegenkwamen onderweg.
Inmiddels hebben we er alweer spijt van dat we vier negerkindjes blij hebben gemaakt met een pen, want nu staan er meer dan 20 onder aan ons balkon te schreeuwen om pennen, boeken, schriften, geld, fruit, koekjes en nog veel meer. Net gooide er een zelfs een steentje om zijn woorden kracht bij te zetten! Anyway, het is tijd om te gaan eten, later meer van ons.
27-4-2011
We zitten nu uiteraard niet meer op ons balkonnetje maar wachten we op ons ontbijtje in het restaurant van ons hotel. We hebben er gisteren serieus lekker gegeten – vergezeld door James en Dorethy, een Ugandees-Brits echtpaar – dus we hopen ook op een lekker ontbijtje.
Na onze wandeling in Bigodi waren we toe aan wat rust, maar besloten dat Tinka’s huis en omgeving daar waarschijnlijk niet de beste plek voor was. In plaats daarvan hebben we, tegen het advies van de boda-boda guy in, aan de kant van de weg gewacht op een minibus, truck, of ander middel van openbaar vervoer richting het Nkuruba crater lake. Omdat het paaszondag was en veel Afrikanen deze bijzondere dag met de familie vierden was het openbaar vervoer schaars, maar na een half uurtje wachten kwam er een grote auto langs met een welgesteld Ugandees gezinnetje die ons graag mee wilde nemen. Ondanks wat stress om de tassen die los achterop de auto lagen en een tekort aan zitplek was het een prima ritje en waren we vrij snel op de plek van bestemming. We sliepen op een idyllisch plekje bovenop de rand van de krater, omringd door fruitbomen en bos, druk bevolkt met verschillende soorten apen en vogels. Het meer was ook mooi maar zag er niet echt uitnodigend uit om in te zwemmen. Veel activiteiten hebben we hier niet ondernomen, we hebben vooral genoten van de rust, de apen, de vogels en het uitzicht. We hadden al aardig wat apen gezien in Uganda, maar de apen bij het meer waren toch wel het meest gewend aan menselijke activiteiten om zich heen en kwamen vaak tot op twee meter afstand in de bomen fruit zitten eten. We hebben hier twee nachten geslapen en zijn toen terug gereisd naar Kasese.
Vanuit Kasese wilden we een trekking van een kleine week organiseren in de Rwenzori Mountains, maar ondanks dat we het echt ontzettend leuk zouden vinden om te doen vinden we de woekerprijzen die hier gevraagd worden niet opwegen tegen het plezier van de wandeltocht. Dan maar hopen dat we de komende maanden nog andere bergen tegenkomen waar we ons kunnen uitleven. Nu gaan we op weg naar Kilembe, aan de voet van de bergen.
28-04-2011
In Kilembe hebben we niet veel meer gedaan dan lezen en puzzels maken in onze dikke trui en schuilend tegen de regen. Ohja en erg, erg lekker eten.
Nu zijn we weer terug in Kasese. Morgen willen we naar Queen Elizabeth National Park gaan voor een heuse safari. Nu we wat geld hebben bespaard met het wandelen, gaan we ws ook een auto huren voor een hele dag safari-driven. Heerlijk. Ik heb er echt zin in.
Voor de mensen die het nog niet hadden meegekregen, wij zijn te bereiken op telefoonnummer +256 77 8585 519
Liefs,
Irene en Merijn

ps We hebben nog een paar extra foto's er op gezet. Link bij het vorige verhaaltje!